AANFLUITING (2)
door Godfried van Herrewege
Een zanger die het publiek beleefd verzoekt minder te schreien. Hij verliest anders zn concentratie. Hoestbuien, daar zijn musici onderhand wel tegen gehard. Ja, maar tegenwoordig wordt er heel wat afgesnotterd in concertzalen. Werd vroeger af en toe een traantje weggepinkt bij mooie passages, nu zijn huilbuien heel gewoon. Het is alsof deze luidruchtige mensen nadrukkelijk willen laten merken dat ze niet van de straat zijn, dat ze echt genieten, dat ze eigenlijk ook kunstenaars zijn. En van die emotionele uitbarstingen moeten de uitvoerenden op hun beurt dan weer genieten. Zulk gejank blijkt ook nog eens heel besmettelijk te zijn, zodat menig concert ontaardt in een genante vertoning: tientallen mensen met rode behuilde ogen die onophoudelijk schokschouderen en blèren, en zich niet door hun mede- concertbezoekers laten troosten. Het valt te begrijpen dat musici deze aanstelleritus niet accepteren en er na herhaalde en vergeefse waarschuwingen de brui aan geven. Helaas blijken deze negatieve ontwikkelingen in het concertleven niet te stuiten. De Nederlandse Toonkunstenaarsbond heeft al voorgesteld dat storende huilebalken door de rechter uit concertzalen worden geweerd. Dat zou trouwens ook een uitkomst zijn voor bioscopen, want ook daar wordt tegenwoordig overdreven veel gesnikt. Het valt te hopen dat deze kultus snel overslaat naar voetbalstadions. Daar zou dat een heilzame ontwikkeling zijn.
Voeg een reactie toe
