PISDRANG
Helga van Vleuten
Het is diep treurig. Net nu de kinderen eindelijk de deur uit zijn en onze ouders zijn overleden en we van de vrijheid kunnen genieten, begint onze hond Duschka problemen te geven. Op onverwachte momenten ledigt ze haar blaas, zo maar ergens is huis. We worden verrast met grote plassen op de plavuizen in de gang of op het parket in de woonkamer. Extra uitlaten van Duschka helpt niet. We zijn natuurlijk naar de dierenarts geweest die de urine heeft nagekeken. Niks bijzonders, geen blaasgruis of zo. Het probleem moet tussen haar hangoren zitten. Misschien protesteert ze ergens tegen. Mijn man zegt steeds dat ik t de hond moet vertellen als ik de kamer uitga. Maar dat helpt niet. Is trouwens belachelijk. Maar wij zitten er maar mee. Op vakantie gaan is er op deze manier niet meer bij, en bezoek ook niet. Ze accepteert alleen ons tweeën in huis. En onze Duschka is nog maar acht jaar. Hoe lang zitten we nog in de urinestank! Een vriendin suggereerde laatst dat we haar maar moesten laten inslapen. Hoe durft ze! Ik heb haar meteen de deur gewezen. Misschien is een telefoontje naar Martin Gaus nog niet zo gek. Maar ik heb eigenlijk zin om eens lekker over die rothond heen te pissen. Om het haar af te leren!
Voeg een reactie toe
