VERPLEEGHUIS
door Anna Grevink
Het is maar goed dat ze me hebben vastgebonden! Mijn handen jeuken om die onnozele verzorgstertjes in elkaar te slaan. Ze maken me helemaal gek met hun onderlinge gewauwel. Luisteren doen ze helemaal nooit. Wel willen ze dat je altijd naar hun luistert. Maar ze hebben niks te melden, die meiden met hun rookkegels. Ze zijn de ongelukkige bewoners van de verpleeghuizen enkel tot last. Daarom ben ik voortdurend van plan om ze aan te vliegen. Daar komt nog bij dat die meiden eigenlijk helemaal niets uitvoeren. De hongerenden worden niet gevoed en de stervenden worden alleen gelaten. En de mensen zoals ik die openlijk kritiek hebben laten ze graag versterven. De taken van de verzorging liggen helemaal in lijn met die van de leiding van deze gruwelhuizen, die fantastische salarissen toucheert. Waarom krijgen die managers eigenlijk zoveel geld?. Omdat ze zonder tranen kunnen aanzien wat er allemaal onder hun verantwoordelijkheid gebeurt? De tijd van ingrijpen is al lang voorbij. Wat er allemaal voor vreselijks is gebeurd kan nooit meer worden goedgemaakt, nooit meer
Voeg een reactie toe
