EVEN SHOCKEN
door Rudy van Wijk
Af en toe een flinke opdonder. Dat lijkt me wel wat. Pas gehoord dat een elektro- shock heel verfrissend kan zijn. Misschien is dat ook wel wat voor mij. Ik ben niet echt depressief, maar wel een beetje triest type dat zich af en toe kan wentelen in de melancholie. Heb onlangs Anatomie van de Melancholiegelezen. Een zeer oud boek. Werd daar niet vrolijk van. Weemoed heeft mij altijd begeleid. Tot ik in de gaten kreeg dat dit kon worden uitgebuit. Bepaalde schrijvers of dichters wisten uit treurigheid munt te slaan. Gingen zelfs het land in met lezingen of een cabaret- voorstelling. Weemoed, ja, maar deemoed zegt ze kennelijk niets. Ik werd er zelfs een beetje vrolijk van: zo diep zou ik niet zinken! Die lui zijn poseurs; ze weten niet wat echte treurigheid is, laat staan een vitale depressie die sommige beklagenswaardige mensen kwelt. Nu ben ik een pietsje triest omdat ik niet echt ver heen ben. Want zo kom ik niet in aanmerking voor een gesubsidieerde elektro- shock. Maar er komt binnenkort vast wel een commercieel bedrijfje dat zoiets voor ons mensen mogelijk maakt. Moet natuurlijk niet al te duur worden. Maar voor maximaal zo n duizend euro wil ik graag geshockt worden. En misschien krijg ik daarvan nog wel wat terug van mijn verzekeraar. Ik ben ervan overtuigd dat ik ervan opknap. Het lijkt me een bijzondere ervaring. Je hersens even resetten. Een nieuw begin! Zo niet, dan laat ik wel een broodrooster in mijn bad vallen.
Voeg een reactie toe
