Waan van de dag

zouteloos oeverloos troosteloos hopeloos

De Begoochelde Mens

Ook Lou de Palingboer begreep het: de meeste mensen zijn in de greep van de begoocheling. Hij zelf was ook begoocheld door de aanname dat hij God was en onsterfelijk. Dat was hem vooral aangepraat door zijn vrouw Mien. Zij wilde een god ‘die je kunt vastpakken’. Lou gebruikte in zijn preken dikwijls de tale Kanaäns. Zo had hij het over ‘een iegelijk’ in plaats van iedereen. Steeds terugkerend was het begrip ‘begoocheling van het ik’ en dat sloeg natuurlijk vooral op hemzelf. De dichter Willem Kloos was naar eigen zeggen een god in het diepst van zijn gedachten. Ook een begoocheld mens. Die ik-begoocheling begint al bij de geboorte van mensen. In de loop van het leven worden ze steeds meer ingepakt of ingekapseld en raken ze steeds verder verwijderd van wat of wie ze zouden kunnen zijn. Ze leven eigenlijk niet meer maar worden geleefd. Deze ‘zombies’ vragen zich niet af wie of wat ze zijn. Hun identiteit en hun reacties zijn opgehangen aan de naam die ze opgedrongen hebben gekregen, en waarop ze slaafs reageren, aan de omgeving waarin ze opgroeiden en aan de vele rollen die ze hebben moeten leren spelen. Dat alles bepaalt hun belevingswereld. Frank en vrij naar jezelf kijken wordt onmogelijk. Anderen bepalen je positieve of negatieve zelfbeeld.

Iemand als de spirituele denker Jiddu Krishnamurti werd gek van al zijn opdringerige volgelingen die in hem een soort god zagen. Hij besloot af te zien van zijn rol als geestelijk leider en wilde alleen nog maar mensen helpen zich zelf (terug) te vinden.

Met één been in de illusie en één in de dagelijkse wereld stond de filosoof/dichter/schrijver J.A dèr Mouw. Het dichtte onder het pseudoniem Adwaita, wat zoiets betekent als ’tweeheidsloze’. Een dichtregel van hem is: Ik ben Brahman, maar we zitten zonder meid’.

Veel hedendaagse westerse mensen zijn in de ban van de (sociale) media. Ze ontlenen en spuien daar hun opinies die geen cent waard zijn maar de kern van hun bestaan zijn gaan vormen. Hun denken is versmald tot wat gerommel in hun hersenpan. Deze begoocheling is volledig en onomkeerbaar.  Ook schrijver dezes is begoocheld, maar hij weet het en hij probeert zijn ware aard terug te vinden.

Verder Bericht

Vorige Bericht

Laat een reactie achter

© 2024 Waan van de dag

Thema door Anders Norén