Bidden terwijl je niet gelovig bent? Dat komt meer voor dan menigeen misschien denkt. Een gebed zonder goddelijke inspiratie doet een mens meer dan goed. Volgens Dennis Morgenbloed van de Stichting Abraka is het een stiltemoment, geeft het innerlijke rust, en ontspant het de geest. Het is een vorm van meditatie, maar dan helemaal gericht op iets buiten ons zelf. Maar dat iets is geen god die luistert en gebeden wil verhoren. Hoe zou die dat ook kunnen doen, luisteren naar de ontelbare gebeden die elk ogenblik tegelijkertijd opstijgen.
Een gebed van een ongelovige lijkt een beetje vreemd, maar niemand kijkt op als mensen dankbaar zijn voor van alles en nog wat. Dank aan wie? Wie zijn we dank verschuldigd? Ja, vaak medemensen die op hun beurt ook heel dankbaar zijn. Bidden kan uit dankbaarheid voor het wonder dat we er zijn. Niet mogen zijn. Bidden om de ruis van de dag even op de achtergrond te zetten. Met verbazing luisteren naar je eigen prevelende stem en naar al de dwaze dingen die je weet te verzinnen. Het mooiste is als het een dagelijks fantasiespel wordt, waarbij je ook heel boos kunt worden, of ondankbaar, wat je maar verkiest. Zoiets lucht op. Het is in ieder geval veel beter dan ruzie maken. Uiteindelijk ga je steeds meer naar dit moment van de dag verlangen. Maar wees voorzichtig. Houdt het heel persoonlijk. Anderen hebben er niets mee te maken. Ze komen misschien in de verleiding om er de spot mee te drijven, want toegegeven, zo’n gebed is ook vreemd. Maar niets raars is ons mensen vreemd. En die afwezige god, die zal zo’n geheim gebedsleven wel begrijpen.