ALS HET WARE
door Guus Waterink
Alles is illusie. Dat houdt een groot deel van de mensheid zichzelf al eeuwenlang voor. Het gaat dan paradoxaal genoeg om mensen die hun illusies hebben verloren. Wat hen rest is schijn- illusie. Is dit een contaminatie? Dat lijkt maar zo. Het is een pseudo-contaminatie. Mogen we daaruit concluderen dat toch alles illusie is? Neen, natuurlijk niet. Dat is maar schijn. Zijn we nu met een cirkel-redenering bezig? Neen, het wekt alleen maar die indruk. Ilusies spelen een belangrijke rol in het werk van bepaalde auteurs die er een hele filosofie omheen weven. Daar zijn we mooi klaar mee! Voetje van de vloer en lekker zweven. Maar zo komen we natuurlijk nergens. Dan zinken we weg in een moeras van betekenisloosheid en woordkraam. Ilussies moeten we maar zien als een keiharde schijn-realiteit! Dat levert geen Groot Ontwaken op. We laten ons juist in slaap sussen om daarna onze dromen te zien uiteenspatten en als het ware wakker te worden in een meta-wereld van anti-materie.
