Altijd Lijdenstijd
door Menno Lamstra
Ha heerlijk, eindelijk weer Lijdenstijd! Fijne passiemuziek op de radio; ik kan mijn plastic doornenkroon weer op mijn hoofd planten en die vreselijke speer weer uit de kast halen. Na Aswoensdag leef ik toe naar Grauwwitte Donderdag, Ingoede Vrijdag en Doodstille Zaterdag. Als op Paaszondag de bazuinen klinken en Jezus voor de zoveelste keer OPstaat begint mijn mooiste Wederopstanding in het Kerkelijk Jaar. Hier ben ik! Waar ben ik! In de hemel of op aarde? In mijn eenzame ledikant tref ik een moderne predikant aan, met de mooiste preek die ik maar wensen kan. Als ik in gedachten sta bij het Kruis van Golgotha zie ik reeds de vurige tongen van Pinksteren opvlammen op de hoofden van mijn naasten. Als dan ook het rampzalige Kersfeest weer nadert nemen mijn ondergangsgevoelens weer toe. Ik krijg dan snel weer die niet te onderdrukken adventsstemming. Nog erger dan de Lijdenstijd, die beter bij me past. Op de eerste Adventszondag steek ik 1 kaars aan, om die op te laten branden onder de oude vitrage-gordijnen. Ik hoop dat de hele rotzooi in rook opgaat! Wat MOET ik toch! Al mijn Kerstplaten in de gracht sodemieteren? Niets helpt om die kinderlijke kerstgevoelens uit te bannen. Voor eeuwig een Kerstkindje! Help mij
reactie van Ernst Kloosterman:
Zie ik dat nou goed? Ja, warempel! Een interieurfoto van de St Judaskathedraal, het hoofdkwartier van de Kerk der Profeten van het Laatste Tabernakel, in Billings, Montana. Had niet gedacht dat iemand in Nederland daar iets vanaf wist. De Kerk is op 13 april 1917 gesticht door Jebediah Fleischmann. Jezus zou hem zijn verschenen als klant, en hem onder het scheren hebben opgedragen om een nieuwe secte te stichten. De Tabernakelprofeten beelden Jezus dan ook altijd af met kort haar en cleanshaven. Meer weten? Lees mijn fascinerende boekje “Het Licht dat in Montana Straalt”.
gepost op
23-12-2008 om 18:41
Voeg een reactie toe
