HERFSTTIJ
door Simon Brakman
Nu door de Droogte veel bomen en planten aan het verdorren zijn grijpt het Herfstgevoel krachtig om zich heen. Eens te meer beseft men de vergankelijkheid der dingen Dansscholen proberen met stuitende advertenties zoveel mogelijk cursisten te krijgen, en ook de joggers duiken weer op: of ze niet zijn weggeweest slepen ze zich reutelend voort langs s Heren wegen. Dansen en joggen: het gevoel een lichaam te hebben, niet een lichaam te zijn. Veel mensen zeggen zich daardoor rijk te voelen. In een benauwd zaaltje op glibberig parket lekker niet luisteren naar je lichaam dat protesteert tegen zotte bewegingen, en je laten inprenten dat je met dansen één wordt met je omgeving en je stokkerige partner. Joggen is ook zo fijn: eenzaam maar niet alleen steeds maar doorhollen. In het donker vallen over een bijenkast. Joggen wordt wankelen en waggelen. Een ernstige slijtage manifesteert zich in de onderste ledematen, en de herfst van het leven dient zich al snel aan. Het gebeente verdort en de hersenen verweken. Dat is het ware herfstgevoel: dansend en joggend de dood tegemoet. Na de hittedoden komen de herfstdoden.
reactie van henk van amstel:
Wat somber! IK heb net mijn nieuwe spulletjes voor het komende schooljaar binnen: een mooie tas, een passerdoos en fijne viltstiften. De boeken waren wel erg duur, maar toch ben ik heel blij en popel ik om weer naar school te gaan!
gepost op
29-8-2003 om 09:36
