Stress beheerst het leven van velen, zo niet van iedereen. Stress onder studenten en scholieren, zelfs kinderen van de basisschool gaan gebukt onder spanningen. Geen wonder: al die taken en toetsen maken het leven van kinderen onleefbaar. En die kinderstress beheerst ook steeds meer het leven van hun ouders. Als die al niet gestrest waren door hun baan en spanningen in hun relatie komt de ellende van hun kroost ook nog eens op hun overvolle stressbord. Maar ook ouderen bezwijken vaak onder de druk van het bestaan. Moeten leven van een klein pensioen, de strijd tegen allerlei kwaaltjes en de dagelijkse beslommeringen die mantelzorgen met zich meebrengt. Vaak moeten ouderen ook nog de jammerklachten van hun gestreste kinderen en kleinkinderen aanhoren. Er is geen ontsnappen aan. En in de media worden de resultaten van onderzoeken naar stress onder diverse bevolkingsgroepen breed uitgemeten. Zo breed dat iedereen het gevoel heeft erbij te horen. Mensen zonder stress lijken er niet te zijn. Daarover hoor je nooit iets. Toch zijn ze er: mensen die er gewoon op los leven, geld of geen geld, kind of geen kind, ziek of niet ziek, oud of jong, het maakt ze allemaal niet uit. Wie voorbij kan gaan aan de druk van het hedendaagse moderne leven, zijn schouders ophaalt als hij hoort over stress die hij zou moeten hebben, die moet wel een gelukkig mens zijn, zonder dat te weten. Gelukkig maar, want het najagen van geluk is ook een stressvolle bezigheid die alleen maar narigheid met zich meebrengt. Zalig zijn de onwetenden. Zij zullen als eersten het paradijs binnengaan zonder dat te weten. En wie weet voelen ze zich na een tijdje een beetje gelukkig. Maar zeker is dat niet. Wat vaststaat is dat het ontbreken van stressgevoelens het beste is wat een mens kan overkomen.
